با این وجود، در سال 2007، گروه Blackstone Mr. شرکت Zell – که در آن زمان با نام Equity Office Properties Trust شناخته می شد – با 39 میلیارد دلار. ثروت خود او نزدیک به 5 میلیارد دلار تخمین زده شد و با داشتن دارایی در املاک مسکونی، داروخانه ها و فروشگاه های بزرگ، و شرکت های انرژی و الکترونیک – یک عمر خرید که او را به یکی از ثروتمندترین مردان کشور تبدیل کرد – ممکن بود در اواسط زندگی به راحتی بازنشسته شود. دهه 60
اما با دیدن بازار ناکارآمد دیگری، وارد دنیای ناآشنا روزنامه‌ها شد و در یک جنگ مناقصه برای یکی از شرکت‌های رسانه‌ای برتر کشور، امپراتوری 160 ساله تریبون، پیروز شد. علاوه بر روزنامه های شیکاگو و لس آنجلس، این روزنامه شامل بالتیمور سان، نیوزدی، هارتفورد کورانت، 23 ایستگاه تلویزیونی و رادیویی، شیکاگو کابز و ریگلی فیلد بود.
معامله با بدهی همراه است
مانند بسیاری از روزنامه‌ها، املاک تریبون درآمدهای تبلیغاتی و خوانندگان اینترنت را کاهش می‌داد. این شرکت ماه ها در بلوک حراج بود که آقای. زل – با اصرار بر اینکه منافع او صرفاً اقتصادی است، نه سرمقاله – برای هر سهم 34 دلار در یک معامله پیچیده پیشنهاد کرد تا شرکت را تحت یک طرح مالکیت سهام کارمندان خصوصی کند.
او کنترل را در دسامبر 2007 در یک معامله 8.2 میلیارد دلاری به دست آورد که برای تامین مالی آن فقط باید 315 میلیون دلار سرمایه گذاری کرد، اما این کار، صاحبان کارمندان را با بیش از 13 میلیارد دلار بدهی، از جمله 5 میلیارد دلار در تعهدات فعلی تریبون، غمگین کرد. در آن خرید بسیار اهرمی، بدهی تقریباً به طور کامل باید با پول نقد حاصل از ادامه عملیات شرکت پرداخت می شد.
شرکت جدید از مالیات بر درآمد فدرال معاف شد و با فروش Newsday، Cubs و Wrigley Field، بدهی آن کاهش یافت. اما کارمندانی که هیچ حرفی در این معامله نداشتند، بار سنگینی را بر عهده گرفتند و تنها در صورت زنده ماندن شرکت به سود خود ادامه دادند، در حالی که آقای. زل برای سرمایه‌گذاری نسبتاً کم، رئیس هیئت مدیره شد و در صورت رونق، 40 درصد از سهام شرکت را به قیمت 500 میلیون دلار خریداری کرد.
