به آرامی و روشمند، اجراکنندگان در خطوطی در امتداد محیط صحنه قدم می زنند، در حالی که دیگران به نوبت در مرکز قرار می گیرند. این رقص قوی موج می زند. ارتعاش دارد
در سرتاسر صحنه، تصاویری که اعتراضات را در طول زمان ثبت می‌کنند، به سرپرستی دبورا ویلیس، در پشت صحنه نمایش داده می‌شوند. (صحنه نگاری توسط سوباسا کامئی است.) آنها احساس غیرضروری می کنند. مثل این است که وقتی از قبل صداگذاری دارید، صدایی دارید. کلمات را نیز می توان ویرایش کرد، تقطیر کرد یا به طور کامل حذف کرد تا موسیقی و رقص خودشان صحبت کنند. آنها کافی هستند. در «برابری شب و روز»، موسیقی موران و رقص براون قدرت را فراهم می‌کنند – و شاید ابزارهایی برای شروع به فکر کردن درباره چگونگی ایجاد یک جامعه بهتر، اگر فقط جامعه کمی سخت‌تر تماشا و گوش کند.
هنگامی که موسیقی موران به یک آبشار نشاط‌آور از نت‌ها گسترش می‌یابد، یکی در نت‌های دیگر می‌چرخد، ضرب آهنگ بلند می‌شود و رقصنده‌ها روی آنتن می‌روند، اما «شب و روز» با نت متفکرانه و آرامی به پایان می‌رسد که نوازندگان تاپ‌های خود را برمی‌دارند و رها می‌کنند. آنها به زمین می آیند و در گوشه ای از صحنه جمع می شوند. یکی یکی، دست روی شانه ها را لمس می کنند. این یک عکس فوری از یک شرکت رقص است، بله، اما همچنین از هر جامعه پیوند خورده ای.
براون که می‌داند چگونه تئاتر را گرم کند، «شب و روز» را با دو تا از سرزنده‌ترین آثارش بسته‌بندی می‌کند، که در آنها انگیزه‌ی زنده رقص او – ملیله‌ای از رقص مدرن و آفریقایی و فرم‌های آفریقایی-کوبایی – راهی دارد. از کنار صحنه و بین جمعیت ریخته شد. این برنامه با “در باز” (2015) با موسیقی زنده توسط گروه جاز لاتین افرو شروع می شود و با “گریس” (1999/2003) به پایان می رسد.
هر دو برای تئاتر رقص آمریکایی آلوین آیلی ایجاد شدند. هر دو به طرق مختلف زندگی را با اجرای برجسته شایلین دی. واتسون و آیزایا کی. هاروی در «در باز» و شایلا آلایر کالدول در «گریس» تأیید می‌کنند. در هر کدام، براون، سرشار از معنویت و سخاوت، رقص را به جایگاهی بالاتر می برد. اما شاید بهترین قسمت شب زمانی بود که براون، با یک پوزخند زرق و برق دار، برای تعظیم با Arcell Cabuag، معاون مدیر هنری شرکت بیرون آمد. در سال 2021، براون سکته کرد، اما در اینجا، هنگامی که رقصندگانش رها می‌کردند، همراه با آنها تکان می‌خورد، در حالی که تنه‌اش مهار می‌شد، اما غیرقابل انکار، ضربان را نیز احساس می‌کرد.
رونالد کی براون / شواهد
تا ژانویه 22 در تئاتر جویس، منهتن؛ joyce.org.
