CNN
–
سریلانکا پس از تحمل یک جنگ داخلی خونین از سال 1983 تا 2009، اکنون در صلح است و به سرعت در حال توسعه است. این خبر خوبی برای کل کشور است، اما پلنگ های این کشور جزیره ای در معرض تهدید هستند.
آنجلی واتسون، حافظ محیط زیست سریلانکایی می گوید که وقتی جنگل هایی که پلنگ ها در آن زندگی می کنند برای کاشت محصولات کشاورزی و خانه سازی پاک می شوند، گربه های بزرگ در جیب های بیابان که به یکدیگر متصل نیستند، فشرده می شوند.
واتسون می گوید: «ما پلنگ های زیادی را از دست داده ایم. او می گوید که هیچ کس نمی داند که قبل از جنگ چند نفر در زمین پرسه زدند، اما حدود 70 درصد از زیستگاه حیوانات از بین رفته است و تنها 750 تا 1000 پلنگ بالغ باقی مانده است.
درباره Call to Earth و افراد خارق‌العاده‌ای که برای آینده‌ای پایدارتر کار می‌کنند بیشتر بیاموزید
علاوه بر این، پلنگ ها در خطر گرفتار شدن در دام هستند. تله‌های سیمی معمولاً برای گونه‌های گوشت بوته از جمله گراز وحشی و گوزن تعبیه می‌شوند، اما آنها در چیزی که صید می‌کنند بی‌توجه هستند.
واتسون می گوید که پلنگ به عنوان برترین شکارچی سریلانکا و تنها گربه بزرگ آن، “نقش کلیدی” در اکوسیستم سریلانکا ایفا می کند. او می‌گوید: «ما آن را گونه‌های چتری می‌نامیم، زیرا اقداماتی برای نجات پلنگ‌ها از همه گونه‌های دیگر که خانه جنگلی خود را به اشتراک می‌گذارند محافظت می‌کند.
واتسون در شهر کلمبو بزرگ شد، اما او می‌گوید: “من دوست داشتم در فضاهای وحشی باشم… من میل شدیدی با حیوانات دارم.”
(ویدئو با حسن نیت از Chitral Jayatilake)
در سال 1994 برای تحصیل در دانشگاه مک مستر به انتاریو، کانادا نقل مکان کرد و با همسر آینده خود، اندرو کیتل آشنا شد.
چند سال بعد این زوج که علاقه مشترک به حیات وحش دارند در سریلانکا ساکن شدند. در سال 2000 آنها یک پروژه آزمایشی برای مطالعه پلنگ در پارک ملی یالا در جنوب شرقی جزیره راه اندازی کردند. واتسون می‌گوید در آن زمان، اطلاعات کمی در مورد حیوانات گریزان وجود داشت. برای محافظت از آنها، درک زندگی آنها – و شمارش آنها حیاتی بود.
واتسون و کیتل که در سال 2004 انجمن حفاظت از حیات وحش و حیات وحش (WWCT) را تأسیس کردند، در حال حاضر در چهار مکان در سراسر سریلانکا کار می کنند. آنها در حال بررسی اندازه جمعیت پلنگ با استفاده از دوربین های راه دور هستند که با تشخیص حرکت عکس می گیرند. پلنگ‌هایی که در دوربین شکار می‌شوند را می‌توان شناسایی کرد، زیرا هر یک الگوی منحصربه‌فردی از لکه‌ها دارند – و معروف است که لکه‌های آنها هرگز تغییر نمی‌کند.
بخوانید: پروژه تحت حمایت گوگل در حال جمع آوری میلیون ها تصویر تله دوربین حیات وحش است
واتسون می گوید که نصب دوربین ها اغلب کار طاقت فرسایی است. این می تواند شامل رانندگی های طولانی در مسیرهای صخره ای، کوهنوردی از دامنه تپه ها، بوته زدن در جنگل و برخورد گاه به گاه با فیل ها، خرس ها و مارها و همچنین زالو و کنه باشد.
در زمین، تیم لئوپارد را جمع‌آوری می‌کند تا دریابند کدام حیوانات را شکار می‌کنند – پلنگ‌ها اهل خواری نیستند و رژیم غذایی آنها شامل آهو، میمون، گراز وحشی، خارپشت و خرگوش است.
واتسون امیدوار است که داده‌های WWCT به شکل‌دهی برنامه‌های توسعه‌ای که فضا را برای پلنگ‌ها ایجاد می‌کند، کمک کند. اگر راهروهای بین لکه های جنگلی و مناطق حائل در اطراف مناطق حفاظت شده محافظت شوند، هم انسان ها و هم حیوانات می توانند رشد کنند. واتسون متعهد شده است تا اطمینان حاصل کند که این “موجودات زیبا و افسانه ای” زنده می مانند.
