کامبوج دادگاه تحت حمایت سازمان ملل با تایید محکومیت آخرین رهبر زنده خمرهای سرخ به پایان رسید

این صفحه به دلیل رعایت قوانین جمهوری اسلامی ایران از دسترس خارج شد.

این مطالب از سوی مدیر سایت تایید نمی‌شوند.

سلب مسئولیت: مدیر این سایت مسئولیتی در قبال محتوای این صفحه ندارد.

تصمیم اتاق‌های فوق‌العاده در دادگاه کامبوج (ECCC) برای تایید محکومیت آخرین رهبر رژیم، کیو سامفان، به بیش از 13 سال رسیدگی توسط دادگاه ترکیبی منحصربه‌فرد، که از کامبوج و بین‌المللی تشکیل شده بود، پایان داد. قضات و وکلا

بنا بر گزارش ها، دادگاه از زمان تأسیس در سال 1997 در مجموع 330 میلیون دلار هزینه داشته است.

درخواست تجدیدنظر رد شد

رئیس سابق دولت، آقای سامفان برای محکومیت خود در آنچه که انتظار می رود حکم نهایی دادگاه باشد، تجدید نظر کرده بود. دادگاه حکم حبس ابد او را تایید کرد.

زمانی که او برای اولین بار محکوم شد، در این حکم تاکید شد که او سیاست‌های رژیم را که منجر به مرگ غیرنظامیان «در مقیاس وسیع» شد، «تشویق، تحریک و مشروعیت بخشیده است».

سه تن از رهبران خمرهای سرخ مجرم شناخته شدند، از جمله “رفیق دوچ” که یک مرکز شکنجه بدنام را در پنوم پن پایتخت اداره می کرد، جایی که همه به جز 12 نفر از 20000 زندانی آن جان باختند.

موزه نسل کشی Tuol Sleng در پنوم پن، کامبوج، محل زندان امنیتی بدنام S-21 خمرهای سرخ که در آن شکنجه به طور معمول انجام می شد.

اعتقادات

نون چی، که در سلسله مراتب حزب کمونیست رژیم به عنوان “برادر شماره دو” شناخته می شود، در سال 2007 دستگیر شد، هفت سال بعد توسط ECCC به حبس ابد محکوم شد و در سال 2019 در زندان درگذشت. رهبر کل رژیم پل پوت ، در سال 1998 درگذشت.

بر اساس گزارش های خبری، کیو سامفان 91 ساله در جریان رسیدگی به دادگاه تاکید کرد که از “اقدامات شنیع” مرتکب شده توسط دیگر رهبران خمرهای سرخ بی اطلاع بوده است.

تحت حکومت آنها، تخمین زده می شود که 1.7 میلیون کامبوجی بر اثر اعدام، شکنجه، گرسنگی و بی توجهی، به شکل بیماری هایی که درمان نشده اند، در تلاش برای تبدیل کشور ویران شده از جنگ به یک مدینه فاضله روستایی جان خود را از دست دادند. طبق گزارش ECCC، در مجموع ممکن است تا سه میلیون نفر در طول حکومت ترور جان خود را از دست داده باشند.

تخمین زده می شود که حدود 20000 ویتنامی نژاد و 100-500000 مسلمان چم نیز در میان کشته شدگان باشند.

دو نفر از پنج نفری که به‌عنوان بخشی از رسیدگی‌های به تأخیر افتاده دادگاه محاکمه شدند، قبل از اینکه قضاوت شوند، مردند، و پل پوت، قبل از طرح اتهام درگذشت.