هدف قانون ترساندن مردم است.»
اینگونه است که پاتریک گرزانکا، استاد روانشناسی در دانشگاه تنسی، ناکسویل، و رئیس برنامه بین رشته ای دانشگاه در زمینه زنان، جنسیت و جنسیت، قانون جدید و شدید ضد کشش تنسی را توصیف می کند – که جزو اولین ها در نوع خود در جهان است. کشور.
قانونی که دولت بیل لی، یک جمهوری خواه، که روز پنجشنبه امضا شد، اجرای “کاباره بزرگسالان” را که “برای خردسالان مضر است” جرم می داند. این شامل «جعلان زن یا مرد» در اموال عمومی یا جاهایی است که کودکان می‌توانند آنها را ببینند. این قانون از 1 آوریل اجرایی می شود و اولین جرم آن جنایت و موارد بعدی جنایت است.
مدتی قبل از امضای لایحه توسط لی، یک عکس سالنامه در سال 1977 ظاهر شد که نشان می‌داد او در دوران دبیرستان لباس درگ به تن داشت. زوزه های نفاق به سرعت آمد.
اما من فکر نمی کنم افرادی مانند لی این را ریاکاری بدانند. آنها خنده‌داری را در مردانی می‌بینند که لباس‌های زنانه را برای تمسخر زنانگی می‌پوشند، اما فحاشی و انحراف را در مردان همجنس‌گرا (معمولاً) می‌بینند که همین کار را می‌کنند (فقط بهتر!) برای جشن گرفتن زنانگی و یافتن حس تأیید و تحقق خود.
آنها نقش خود را نگهبانی از مرز بین تعاریف محدود و هنجاری خود از “مردانه” و “زنانه” می دانند و اطمینان می دهند که هیچ کس از آن عبور نمی کند. آنها نگهبانان پدرسالاری هستند و خیلی مایل به سرکوب یا تلاش برای ارعاب همشهریان خود هستند.
و به نظر می رسد جمله بندی نادرست قانون تنسی برای برانگیختن حداکثر شک و در نتیجه ترس تنظیم شده است: جعل هویت مرد یا زن چگونه تعریف می شود؟ (مثلاً یک شیرین کاری دبیرستانی به حساب می آید؟) آیا مردان و زنان تراجنسیتی قابل پیگرد قانونی هستند؟ آسیب به خردسالان چگونه تعریف می شود و چه کسی آن را تعریف می کند؟
همانطور که گرزانکا به من گفت: “مسئولیت را فراموش کنید. تا زمانی که این قانون نفرت را ترویج می کند، حتی لازم نیست که یکپارچگی داخلی در این قانون وجود داشته باشد.” او قانون ضد کشش را ادامه‌ای از «نوعی تعلیق قانونی» توسط راست سیاسی برای ایجاد واکنش‌های منفی علیه پیشرفت LGBTQ می‌داند که بسیاری آن را «تهدیدی عظیم برای ارزش‌های دگرجنس‌گرای مسیحی سفیدپوست» می‌دانند.
او معتقد است این قانون بخشی از “سیاست تعدیل نیرو است که برای بازگرداندن دگرباشان جنسی به جای ما طراحی شده است، و البته این مکان از ترس در کمد خم می شود.”
اجراکنندگان درگ تنسی که من برای این ستون با آنها مصاحبه کردم، به نامشخص بودن قانون به عنوان منبع نگرانی پیرامون آن اشاره کردند. به عنوان مثال، در تنسی، آیا اجرای نمایش در رژه‌های پراید – رویدادهای شادی که در سراسر آمریکا مورد استقبال قرار گرفته‌اند – اکنون غیرقانونی خواهد بود؟
همانطور که کامرون وید، یک مجری درگ در نشویل که تحت نام جاستین ون دی بلر اجرا می‌کند، به من گفت که ابهام برای سوءاستفاده آماده است و پیامی که این لایحه می‌فرستد این است که «بقای LGBTQ مهم نیست و ما اینجا از ما استقبال نمی‌کنیم. “
در حالی که تنسی در این مسابقه نفرت انگیز ضد کشش پیشرو است، تنها ایالتی نیست که در آن شرکت دارد. اواخر ماه گذشته، فرماندار سارا هاکبی سندرز از آرکانزاس، یک جمهوری‌خواه، لایحه‌ای را امضا کرد که «عملکرد بزرگسالان» را محدود می‌کند، اقدامی که در ابتدا صراحتاً اجراکنندگان درگ را هدف قرار می‌داد تا اینکه در مواجهه با مخالفت‌ها ضعیف شود.
بر اساس شاخص برابری ایالتی کمپین حقوق بشر، 29 لایحه از 315 لایحه ضد دگرباشان جنسی در سال 2022 به تصویب رسید و این گروه اکنون در حال پیگیری حدود 750 لایحه LGBTQ است که در مجالس ایالتی در سراسر کشور ارائه شده است. همانطور که HRC اشاره می کند، “بیش از نیمی از صورتحساب هایی هستند که آسیب واقعی به جامعه LGBTQ+ وارد می کنند.”
و به نظر می رسد که تنسی تمام نشده است. در حالی که روز دوشنبه مشغول نوشتن این ستون بودم، قانونگذاران ایالتی مشغول کار بر روی الزام اجراکنندگان «بزرگسال محور» پولی در حوزه های قضایی خاص برای دریافت مجوز بودند و مکان ها را از اجازه دادن به کودکان برای دیدن آن اجراها منع می کردند.
بر اساس گزارش کمپین حقوق بشر، با این لایحه که هفته گذشته امضا شد، تنسی اکنون از سال 2015 14 قانون ضد دگرباشان جنسی را تصویب کرده است، «بیش از هر ایالت دیگر در کشور».
میکل آنژ سیگنوریل، مجری رادیویی و نویسنده کتاب پیشگویانه 2015 «تمام نشد: فراتر از تحمل، شکست دادن هموفوبیا و برنده شدن در برابری واقعی»، به من گفت که سیاستمداران محافظه کار «این را به عنوان موضوعی می بینند که باید کاملاً از یکدیگر پیشی بگیرند. در جنگ فرهنگی» زیرا فکر می کنند این چیزی است که پایگاهشان می خواهد.
Signorile اشاره می کند که لوایح ضد کشش، رشته های سیاسی موجود در سمت راست را بیشتر به هم می پیوندد و تلقین و سوء استفاده از کودکان را با هر چیزی که به LGBTQ بودن مرتبط است برای کاشت بی اعتمادی و تعصب به هم می پیوندد. این تلاش‌ها به ترس «آرایشگر» که با تصویب قانون به اصطلاح همجنس‌گرایانه نگویید فلوریدا همراه شد، بازی می‌کند.
بر اساس گزارش HRC که در ماه آگوست منتشر شد، توییت‌های نفرت‌انگیز درباره «آرایش‌کنندگان» از «فقط 10 نفر حدوداً 48 میلیون بار مشاهده شد، که معادل 66 درصد از دسترسی 500 توییتی است که بیشترین بازدید را داشته‌اند». این 10 نفر شامل نمایندگان جمهوری خواه مارجوری تیلور گرین و لورن بوبرت بودند.
محافظه‌کاران که در سال‌های اخیر در مورد مسائل مربوط به حقوق LGBTQ متحمل ضرر شده‌اند، زیرمجموعه‌ای کوچکتر و آسیب‌پذیرتر از جامعه دگرباش را برای حمله پیدا کردند: آنهایی که برای حقوق هویت جنسیتی مبارزه می‌کنند.
در حالی که مردم در دهه های اخیر درک بهتری از جهت گیری جنسی پیدا کرده اند، درک آن ها از جنسیت عقب مانده است. در این زمینه، برخی از افراد اجرای دراگ را با تراجنسیتی بودن ترکیب می کنند.
در واقع، در همان روزی که لی قانون ضد کشش را امضا کرد، او همچنین قانونی را امضا کرد که اساساً مراقبت های تایید کننده جنسیت برای جوانان ترنس را ممنوع می کند.
این قوانین یک تهدید واقعی هم برای اجراکنندگان و هم برای جامعه ترنس به شمار می رود. یکی بیان هنری را جرم انگاری می کند. دیگری افراد را به خاطر همین بودن که هستند جرم می‌داند. در مجموع، آنها گروه‌های نفرت‌انگیز را که قبلاً در مورد مسائل جنسیتی بسیج شده‌اند، بیشتر جسور می‌کنند.
این نفرت و ظلمی که ایجاد می کند، خطرناک و بالقوه کشنده است. همه مردم سزاوار این هستند که زندگی خود را در کمال حقایق خود بگذرانند.
مونیکا لوسک، مجری درگ ترنس ممفیس که تحت نام مونیکا دوپری اجرا می‌کند، به من گفت که احساس می‌کند قانون تنسی دوچندان به او حمله کرده است و او “دیوانه جهنم” است. او گفت: “درگ زندگی من را نجات داد”، همه اینها به این دلیل است که 23 سال پیش به یک درگ شو رفت و بالاخره توانست خودش را ببیند. “کشیدن” به معنای “بدحجابی” نیست. اما کشیدن اغلب آزاد می کند، و گاهی اوقات ذخیره می کند.
